Zingen in het Ikaziaziekenhuis.

       




Jaren geleden kreeg Ietje een uitnodiging om  1e Kerstdag mee te gaan zingen in het Ikaziaziekenhuis in Rotterdam. Inmiddels een traditionele samenzang.
Vanzelf mag lang niet elke patiënt met de feestdagen naar huis. Wat een mooi gebaar om het een hele ploeg mensen te gaan zingen voor degene die niet naar huis mogen. En gelijk een mooi gebaar naar het personeel dat met de kerstdagen moet werken.
Afijn Ietje vroeg ons of we ook meegingen. En jawel, iedereen had wel zin om het een keer mee te maken.
Die eerste keer vertrokken we 's morgens vroeg met het hele gezin richting Rotterdam
De volgende jaren wilde er steeds mee mensen mee. Totdat manlief op het idee kwam om een bus te huren. Bij ons op het dorp wisten we wel iemand die we ervoor konden vragen, en jawel, die was bereid om te rijden. We maakten wat reklame, stuurde sms-jes en app-jes rond  en hadden zo een bus vol. Tegenwoordig wordt ik in oktober al gevraagd 'of we dit jaar weer gaan'. Dus ook dit jaar hebben we weer een bericht op Facebook en Instagram gezet, die en gene een app gestuurd en zo hebben zich alweer verschillende aangemeld. Ook de buschauffeur was weer bereid om te rijden. Het is heel gezellig om zo met elkaar in de bus te zitten. En we zijn niet de enige want elk jaar verzamelen er een grote groep mensen uit de regio Rotterdam en toch ook wel wijdere omstreken.

Als je in het Ikazia ziekenhuis aankomt wordt je verwelkomt  in het restaurant, daar krijg je koffie of thee met wat lekkers aangeboden. Er worden programmablaadjes uitgedeeld en dan gaan we onder leiding van ds Vlasblom naar boven. Ze beginnen op te stellen in de 2 bovenste verdiepingen, zowel op de gangen van de afdelingen als in de trappenhuizen. Zusters proberen zoveel mogelijk zieken naar de gang te rijden zodat de patienten het van dichtbij kunnen meemaken. Er is een orgel dat op een kar staat en zo elke keer een verdieping lager meegaat.

Het is heus geen hoogstaand muzikaal optreden, maar het heeft beslist iets... Als je die mensen ziet liggen, meelezend in het programmablad, of zelfs meezingend. Oudjes die het bekende van vroeger horen en waarbij sommigen een traantje wegpinken. Dan weet je: Daar doe je het voor.