Wij besteden nooit veel aandacht aan het vieren van Sinterklaas, maar zodra de chocoladeletters in de winkels liggen probeer ik toch zo vlug mogelijk voor elk gezinslid een letter te kopen. Het liefst de eerste letter van de naam. Ervaring leert dat sommige letters erg snel op zijn, vandaar mijn haast. Toen we 'nog maar' met zijn elven waren stond ik ook een keer mijn letters uit te stallen op de band bij de kassa. Een meneer die achter me in de rij stond werd kwaad op me en vond dat ik asociaal bezig was. En...... dat ik toch ook wel begrijpen kon dat een ander ook wel letters wilde kopen, en...... dat er op deze manier niet veel overbleef..... Ik kreeg het Spaans benauwd, schaamde me wel en beetje, maar een vrouw die achter de boze man in de rij stond wees hem terecht: 'Âsociaal?'schetterde ze, 'Waarom? As zij der nou zoveul nodig het veur dr gezin, ze betoald er tenslotte toch veur....'
Pffff, dat luchtte op, waarom kwam ik daar nu zelf niet even op? Maar goed. Door de jaren heen begrijp ik aan de reacties van kassières wel dat het kopen van mijn aantal letters toch iets bijzonders is. En elk jaar moet ik weer opnieuw tellen hoeveel ik er nodig heb want of er heeft er weer een verkering, of iemand een baby erbij.
Vorig jaar kocht ik ze in een supermarkt in Rotterdam. Onder het scannen van de letters merkte ik al dat de kassière me steeds nieuwsgierig gadesloeg. Super lollig, Met in mijn achterhoofd het gezegde van die mevrouw hierboven, dat ik ervoor betaal, sta ik vanaf die tijd dus aardig zelfverzekerd aan de kassa. Affijn die kassière kon haar nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en vroeg heel liefjes met een Rotturdôms accent: 'Zoow, leidt u een club of zoow?'
'Oooow nee hoor, dit is alleen voor ons gezin', antwoordde ik nonchalant met een lichte spoor van trots, en ging door met mijn tas inpakken. Ik moet zeggen dat ze het leuk formuleerde, want tenslotte lijkt het leiden van een groter gezin wel op een clubje.. Ze was verbaasd en vroeg nog snel even: Maar as ik vrage mâg, hoeveel kinderen heeft u dan?
Dit jaar werd het stapeltje weer groter. Ik liep met manlief in de supermarkt toen ik voor het eerst de letters zagen staan, we besloten ze gelijk maar te kopen. We zochten en graaiden om de goede letters bij elkaar te zoeken. Manlief vroeg verbaasd: 'Doe je de baby's ook een letter, dat eten ze toch nog niet?' Ik: 'Ja, je moeder deed dat ook altijd". Hij moet eens weten hoe vaak ik daarvan genoten heb. ;) Ditmaal zat er een 'nieuwe' achter de kassa, een medewerker stond achter haar. Ze keek eens naar de stapel letters die langzaamaan naar haar toe kwam schuiven, lachte een beetje voorzichtig, ze keek met regelmaat even op van haar werk, maar zei verder niets. Ik ben benieuwd wat ze gedacht heeft.
Afijn ik rekende af en dacht dat ik naast de zegeltjes een rolletje behang cadeau kreeg, maar o nee, haha, ik zag het al, het was de kassabon.
Nu het uitdelen nog, het is nog leuker te zien wat ze er mee doen, de een eet het liefst in een keer de letter op, de ander breekt er voorzichtig een stukje af en legt het overige in de koelkast.
Maar op komen ze, een meest vlugger dan we willen.
Bij het zien van deze foto vroegen verschillende: Waarom die S bovenop? Die had ik extra gehaald omdat er soms iemand is die liever puur heeft. Die melkletter komt evengoed wel op. 😁
Fijne dag verder. Moeders...
