Vorige week lagen we in de Sloehaven van Vlissingen grind te laden. Ik was in de roef bezig toen de buitendeur openging en mijn man hoorde roepen: 'Vrouw, heb je even een emmer voor me?' O nee..., ik was er al bang voor. Hij wilde natuurlijk een lekker maaltje mossels van de meerpalen afhalen. Ik ben helemaal niet anti mossels, maar als je zo'n grote bos rommel in een emmer hebt, waar de pieren en krabbetjes en ander wriemelend gedierte door alle begroeisel en mossels heen ziet bewegen dan denk ik: 'Laat maar, ik koop wel een bak mossels bij de visboer voor je'. Maar natuurlijk gaf ik een emmer en manlief kwam pas met de emmer vol binnen toen hij alles al had uitgezocht. Nu zag het er heel wat beter uit. Hij had ze in een laagje schoon water gezet en de mossels hadden zichzelf schoon gespuwd, of hoe je dat ook noemt. Ik waste ze nog een keer en zette 2 pannen op het gas. Ik had nog een zakje mosselkruiden en verdeelde dat over de 2 pannen. Mossels zijn zo gaar. Je laat de pannen op een hoog vuur een paar keer goed doorkoken en je schud ze een paar keer om.
De schelpen waren niet echt groot maar goed gevuld en de mossels zelf waren heel mooi. En volgens manlief erg lekker. Ik zelf lust alleen gebakken mossels.
Kom jongens, even netjes poseren op een maritiem bord ;)
Met het Zeeuw mosselbestek die mijn man van onze vorige stuurman als afscheidskado kreeg, at hij met smaak de mossels op. Er bleef nog zeker een pond over en zal eerdaags een keer gebakken worden. Je zou bijna denken dat deze blog alleen maar over eten gaat.
De schelpen waste en bewaarde ik voor dochter, misschien kan zij er nog iets mee knutselen met haar oppaskindjes
Dit keer een groet vanaf de Maas, onderweg naar Brussel.
Moeders!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten