Eindelijk de pereninmaak afgerond. Alle potten even op tafel om een foto te maken. De teller staat op 110 potten. Klein en groot.
Wat kun je je rijk voelen met zo'n hoeveelheid peren waar je een jaar mee vooruit kunt. Het is niet alleen voor eigen gebruik, af en toe gaat er een pot met de getrouwde kinderen mee, en het is leuk om een potje mee te nemen als je bij een oude tante op bezoek gaat.
Terwijl de laatste pan op de kookplaat stond zette mijn zoon mijn fiets aan de wal en ging ik even de stad in. We lagen grind te lossen in Sneek. Ik had verschillende dingen nodig in de stad, maar wilde graag nog eens bij de Waterpoort kijken.
Vroeger lagen we wel eens vlakbij de Waterpoort met het schip van mijn ouders. Niet te geloven dat we door zulke smalle slootjes voeren. Op een keer, het zal wel de kerstvakantie geweest zijn, vroeg mijn broer of ik even mee ging de stad in. Ik was denk ik een jaar of 6, mijn broer is 4 jaar ouder.
Hij kocht in de stad vuurpijlen om die later op de Waterpoort aan te steken en in het water te gooien. Het was een mooi gezicht hoe die pijlen met een noodgang door het water joegen. Torpedo's noemde hij dat. Ik vond het mooi, maar ook eng, want mocht zoiets wel? En als de politie kwam?
Waar blijft de tijd.... dit gebeurde zo'n 50 jaar geleden. Een mooie herinnering. En zo deden we nogal eens wat dingen samen.
Voor ik naar boord fietste maakte ik nog snel even wat foto's
Wat een mooi stukje bouwwerk. Opvallend mooi waren ook nog de plantenbakken die er hingen, en dat voor half oktober. Op de terugweg ging ik nog snel een paar lekkerbekjes en voor manlief een paar haringen halen bij de Urker Vishal.
Fijne dag verder... Moeders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten